گازوئیل
گازوییل از منابع مختلفی تولید می شود، یکی از معمول ترین آنها نفت است. منابع دیگر آن عبارتند از: بیوماس، چربی حیوانات، بیوگاز، گاز طبیعی و گدازش زغال سنگ.
سوخت دیزل ، پترو دیزل نیز نامیده می شود که از شایع ترین آنها گازوییل است. گازوییل از تقطیر جزء به جزء نفت خام بین 200 درجه سانتی گراد و 350 درجه سانتی گراد در فشار اتمسفر تولید می شود و نتیجه ای از ترکیب زنجیره های کربن است که به طور معمول شامل 8 تا 21 اتم کربن در هر مولکول است .
یکی از مهم ترین خواصی که برای توصیف سوخت دیزل مورد استفاده قرار می گیرد شامل عدد ستان، فراریت سوخت، چگالی، ویسکوزیته، رفتار در دمای سرد و مقدار گوگرد است . مشخصات سوخت دیزل برای درجات سوخت های مختلف و در کشورهای مختلف متفاوت است.
معیار اصلی کیفیت سوخت دیزل عدد ستان است. عدد ستان در حقیقت معیار تأخیر در احتراق سوخت دیزل است. هر چه عدد ستان بالاتر باشد نشان می دهد که احتراق سوخت درهنگام اسپری شدن در هوای فشرده شده سریعتر و راحت تر انجام می گیرد. استاندارد اروپایی سوخت دیزل (EN 590) دارای حداقل عدد ستان 51 است . سوخت دیزل یا گازوییل نسبت به بنزین بهره وری بالاتری دارد ، زیرا حاوی 10٪ انرژی بیشتر در هر گالن نسبت به بنزین است. با این حال سوخت دیزل انواع محدود تری دارد که عبارتست از : سوخت دیزل استاندارد (گاهی اوقات روغن دیزل نامیده می شود) که دو درجه اصلی دارد : دیزل #1 (یا1-D) و دیزل #2 (و یا 2-D ) هرچه تعداد ستان بالاتر باشد، سوخت فرارتر است. بیشتر وسایل نقلیه دیزلی از سوختی با درجه 40 تا 55 استفاده می کنند.
سوخت دیزل نقش حیاتی در تقویت اقتصاد جهانی و سطح زندگی دارد. استفاده عمده از سوخت دیزل عبارتند از:
حمل و نقل جاده ای
حمل و نقل غیر جاده ای (به عنوان مثال، معدن، ساخت و ساز)
کشاورزی
حمل و نقل ریلی
حمل و نقل دریایی
تولید برق
حمل و نقل نظامی
